Mijn kind wil niet lezen

Het zal je maar overkomen:

je werkt in een bibliotheek en je bent gezegend met twee zonen die je met nog geen tien paarden aan het lezen krijgt. Het overkwam mij. Overigens: ter compensatie was er ook nog een oudste zoon die uit zichzelf wél tevreden met een boekje in het spreekwoordelijke hoekje ging zitten. Daar hoefde ik niets voor te doen.
De middelste ging het liefst met een puzzeltje z’n bed in. Nog even wat raadsels oplossen, sommetjes maken, heerlijk vond hij dat. De jongste zoon, die ging gewoon lekker slapen. Moe van een hele dag spelen. Overdag geen tijd en zeker geen zin om te lezen.

Voorlezen

, ja dat was wél voor alle drie een feest. Pluk van de Petteflet, De Grote Vriendelijke Reus, Verhalen van de boze heks. Zo’n rijk gevoel, samen op het bed. Het ligt lang achter me, maar er is niet veel voor nodig om het in gedachten terug te halen. Ook voor hen zijn dat overigens memorabele momenten, zeker weten.

ik werk dus in een bibliotheek,

best wel lang. En achteraf is dat misschien wel de meest remmende factor geweest voor mijn twee jongste jongens. Want als enthousiaste leesfanaat bracht ik steeds boeken voor ze mee: hele stapels, zorgvuldig uitgekozen ‘hartstikke leuke’ boeken.
Oliedom, dom, dom! Geen boek werd gelezen.

Mijn verbazing was groot.

De middelste zoon kwam een keer enthousiast vertellen dat hij een maar liefst een héél boek had uitgelezen over een autistische jongen die alles in getallen zag. “Fantastisch boek!” De jongste zag ik op 13-jarige leeftijd met een dikke biografie over Churchill onder zijn arm lopen. Helemaal gelezen. Boeken die ik nooít, maar dan ook echt nooit, voor ze zou hebben uitgekozen. Want ik houd niet zo van getallen en geschiedenis gaat bij mij meestal het ene oor in en het andere oor uit. Moet er niet aan denken dat ik zo’n biografie door moet worstelen.

Wat gaat er fout?

Ik zie veel ouders in de bibliotheek komen met een haast wanhopige blik en de vraag: “Mijn kind moet lezen, weet je een goed, makkelijk (en vooral dun) boek? Mijn eerste wedervraag is dan: waar is jouw kind?
Nog een vraag die ik zo ongeveer wekelijks hoor: “Hebben jullie ook boeken van Arendsoog of van Floortje Bellefleur? Dat vond ik vroeger zelf zo leuk en nu wil ik het laten lezen aan mijn (klein)kinderen”.
Oh, nee. Doe het je (klein-)kind niet aan! Boeken van toen zijn net als een filmserie van toen: meestal niet meer om aan te zien.

Mijn tip:

Laat kinderen zelf héél lang snuffelen in wat er allemaal te lezen valt. Laat ze zien wat er is. De bibliotheek bijvoorbeeld, is een schatkist. Er is zo oneindig veel te ontdekken. Grote kans dat er uiteindelijk een keer een vonkje vlam vat. Eindelijk leesplezier!
Ik zeg altijd: vind je lezen niet leuk? Dan heb je het juiste boek nog niet gevonden!

En moet ik het voorlezen nog promoten? Met voorlezen heb je goud in handen. Laat die kans asjeblieft niet glippen.